Itunak ala ituak? Eta orain zer?

Hauteskundeak pasatu dira, hauteskundeen ajea pasatu da, eta orain, alderdi politiko guztietako egoitzei kea darie. Hainbeste buru pentsakor ez da ona izango ozono geruzarako, ez horixe.

Bildu indarrez azaldu da panorama politikoan, baina nor da Bildu? EA, Alternatiba eta Ezker Abertzalearen arteko nahaste horretan, zein da baliozko interlokutorea? Dei iezadazue nahi duzuena, baina ikusi al zenituzten Bilduren ospakizuneko irudiak? Bai, mundu guztia “independentzia! Independentzia!” oihukatzen ari zeneko irudi horiek. Ondo erreparatu al zenioten Oskar Matuteri? Antza, lotsa ematen zion horrelako zerbait lau haizeetara botatzeak, eta ez zuen egin.

Saltsa handia dago Bilduren barruan, pil-pil goxo-goxoa, baina pil-pilari azken ukitu eta puntua emateko, ontzia ondo mugitu behar da, behin eta berriro, etengabe. Ikusiko dugu.

Hauteskunde hauetatik, begibistakoa denatik aparte (PSEren porrota), beste ondorio bat atera daiteke: EAJ da itua, EAJ da begi guztien erdigunea. Zer egingo du EAJk? Zer esango du EAJk? Norengana hurbilduko da EAJ? EAJ, EAJ, EAJ…

Bilduk EAJri, etsai numberguan horri, eskua luzatzen dio. Hori bai, ez dakigu nora baina. Itun abertzale handi batez hitz egiten da hortik zehar. Baina zer da herritar soilek nahi dutena? Eguneroko ogia, Aita Santuak ondo zioen bezala. Zilegia da Bildurekin akordioetara iristea, baina jokoan al da orain independentzia edo subiranotasunari dagokion ezer? Orain erakundeak kudeatzea da datorrena eta dagokiena alderdi politikoei.

Zeinek ukatuko du EAJ Bildurekin Estatu edo nazio eraikuntza akordioetara iritsi ezin daitekeenik? Baina, eguneroko gestioan, egiteko moduan, programetan… desberdintasun handiak daude. Horiek limurtzerik balego, agian, akaso… Baina kostatik kostarako distantzia luzea da.

PSEri dagokionez, Patxi Lopez isilik mantendu da orain arte, baina sekulako okurrentziarekin atera zaigu. PSEren emaitzen erruduna krisia da, eta Espainiako politika. Harrikada Zapaterori. Berak Basagoitirekin erakutsi duen anaitasunak ez du zerikusirik izan, antza.

Baina lehendakariak beste bat bota du, potenteagoa agian: nola utziko diogu ba Bilduri agintean egoten? Herria geldiarazi egingo digu-eta! Jodo! Ba ez dakit nik herria orain baino geldiago egon litekeen… Atrebentzia behar da gero.

PPk ur hauetan ederki egiten du igeri, eta beste behin ere, EAJren teilatuan uzten du pilota, lehendakariaren antzera (kurioso), eta patxadaz eseri egingo dira gure kaiotxoak, zer gertatzen den zain.

Aralarrek zer esan gutxi dauka horretan guztian, eta epe ertainera, erabaki bat hartu beharko du: EAJrengana hurbildu ala Ezker Abertzalera jo berriro. Edo hirugarren aukera bati heldu: Nafarroan errotuko den alderdi abertzale gisa funtzionatzen hasi.

Ezker Batua, Hamaika Bat eta UPyD alderdien kasuan ere, antzeko zerbait gertatzen da. Horiek, epe laburragoan gainera, erabaki bat hartu behar izango dute.

Ukaezina da, azkenik, Euskadik inoiz baino kolore abertzaleagoa erakutsi duela. Indar espainiarrak eskas pasatzen dute bozen %30, herena alegia. Zilegi al da oraindik Euskadi bi zati berdinetan banatzea? Abertzaleak astunagoak gara: gehiago zirikatzen dugu eta pisu handiagoa daukagu gizartean.

Baina hori al da bi blokeen artean dagoen benetako diferentzia? Ikusi beharko da zer nolako abstentzioa egon den PSEren baitan, eta hurrengo autonomia hauteskundeetan zertxobait berreskuratzen duten indar konstituzionalistek. Dena dela ere, ziur naiz ez dutela %45 ere hurbiletik ukituko.

Kontuan hartzeko azken faktorea, EAEko hauteskundeak aurreratzean dago. Nola jokatuko du PSEk? Karta bat geratzen zaie jokatzeko, Euskadiko hauteskundeak eta Espainiakoak egun berean izatea alegia. Nola erantzungo luke euskal gizarteak dikotomia horren aurrean?

Ikusten duzuenez, panorama arras interesgarria zabaltzen zaigu. Ez gara batere aspertuko.

2.0 lehendakaria

Gaur 2.0 urte betetzen dira Patxi Lopezek Ibarretxeren gainetik jauzia eman zuenetik, Antonio Basagoitiren pertikaren laguntzari esker.

2.0 urte, eta hala ere, Idoia Mendia entzun izan dugu patxi Lopez bera baino askoz sarriago.

2.0 lehendakaria dugu Lopez jauna, zentzudun pentsatuta, 2.0 delako eman dakiokeen notarik onena:

2.0 lehendakariak ez du Twitterrik erabiltzen, erabiltzen diote (zenbat txiste atera daitekeen esaldi horretatik!)
2.0 lehendakariak ia bi hilabete eman ditu bere Facebook kontua eguneratu barik. Eta gaur egun ere, oso gutxitan egiten du.
2.0 lehendakari honek Gobernu Irekia deritzon autobonborako egitasmoa jarri du abian.
2.0 lehendakaria da ezin duelako 1.0 izan, Basagoitiren atzaparra behar du gobernatzen jarraitzeko. 1.0 + 1.0 = 2.0, matematika erraza.
2.0 lehendakaria dugu ere mugak gainditu egiten dituelako: Madrilen Gasteizen baino askoz gehiago maite dute. Eta a zelako arrakasta izan duen [Enlace roto.]!

Beste 2.0 urte geratzen zaizkio (legez) Superlopezi, eta behintzat, aurretik esan dudana, lortu egin du Madrilen Euskadin baino gehiago maite dezaten, aurreko lehendakariek lortu ez zutena. Euskal gizartea zertarako aintzat hartu abertzaleon gehiengoaren kontrako lehendakari batek karrerarekin jarraitu ahal badu Inperioaren hiriburuan? Jasango lukete Lopez Espainiako presidente balitz? Orain argazkirako oso ondo geratzen zaie espainolei kanpotik begiratuta, baina eurentzat gonernatu behar izango balu, zer?

Bien bitartean, bere lagun mina den Basagoitik ere ez dio Lopezen gestioari aprobatua ematen, 2.0, penko. Baina hor jarraitzen dute, buruz buru, Espainia Euskadiren gainetik dagoelako.

Helduko da horrela pentsatzen ez duen lehendakaria, giza legez.

Basagoitik arazo bat dauka (edo gehiago)

Labur-labur kontatuko dizuet gaurkoa: Antonio Basagoitik, Euskadiko PPren presidente dena, sekulako jarrera faltsua erakutsi du aste honetan euskararekiko.

Ekintzen segida:

1. Euskaltzaindiatik pasatu da PPren euskararen aldeko jarrera aldarrikatzen.

2. Sare sozialetan zenbait saltsatan sartu da horregatik, atera ezinik.

3. Legebiltzarrean, gaur, ukatu egin die dirulaguntza Iparraldeko ikastolei.

Euskarak inon behar badu bultzadarik, Ipar Euskal Herrian da, zalantza izpirik gabe, baina Basagoitik ez du Iparralde ezagutzen.

Ez daukat gehiago luzatzeko gogorik, adibideak baino ez dizkizuet jarriko jarraian. Adi-adi irakurri, eta zuek atera ondorioak:

Berriro ere, hitzak hutsean geratu zaizkigu.

Eta Gabonetako opari gisa, PPk gaur hori guztia azaltzeko eman dituen arrazoiak, aurrekoarekin nahikoa izan ez baduzue:

http://www.youtube.com/watch?v=oM8UIbcX5iY

Arratsalde on!

Zazpi urte Egunkariarekin

Atzo eta gaurko komunikabideek esandakoari erreparatuta, gauza gutxi dago gehitzeko “Egunkaria” epaitzaren gainean.

Askotan gertatzen den bezalaxe, ahoa bero-bero jarri zitzaien batzuei orain zazpi urte zentzugabekeria hau guztia hasi zenean. Jakina, horiek ez dute zertan atzera egin, berbak haizeak eramango balitu bezala… Baina adibideak banaka batzuk dira.

Kasu honetan argi geratzen da gurutzada ez zela terrorismoaren kontrakoa, gurutzada abertzaletasunaren kontrakoa zen. Abertzaletasunaren zantzu guztiei buru-berokia jartzen diete, aizkora eta sugea. Arerio politikoa deuseztatzeko argudiorik ez badaukazu, iraintzea baita irabazteko biderik errazena, eta irainari estalki legala jarriz gero… suziriak!

Tristeena da, azkenean galdera hau egin behar izatea zeure buruari: “eta euskarak zer ikusi dauka honekin guztiarekin?”. Herri honetan euskara eurena ere badela onartzen ez duten bakar batzuk dauden bitartean, ez dugu aurrera egingo. Euskara politizatuta bizitzera kondenatuta dago.

Zertara datoz, hala ez bada, Antonio Basagoitiren azken burutazioak ETB1ekin? Azpitituluak gaztelaniaz jarri? ORAIN? Non eta ETB1en? Orain arte ez dut entzun edo ikusi ETB2n azpitituluak euskaraz jartzeko proposamenik.

Halakoak dauden bitartean, ez da harritzekoa ere honakoak sufritu behar izatea: “Egunkariako zuzendarien absoluzioa atzera pausua da“ (García Casquero, AVT). Biktimek, zelan ez, errespetu osoa merezi dute eta solidaritaterik zintzoena, baina biktimak izateak ez die arrazoia ahoan jartzen Jainkoaren iluminazioa bailitzan.

Berba horiek mingarriak dira, ia herri oso bat eurekin izan duten auzipetuen kontrako iraina, eta luzapenez, guztiok aho bete hortz irakurtzen ditugu, bihotza erreta.

Zer da hemen okerrena? Askotan egin diot honako galdera hau neure buruari, eta ez dut nik erantzunik emango: nola balora dezake euskaraz ez dakien batek euskaraz soilik egina dagoen zerbait? Nondik ateratzen du atrebentzia hori?

Hori da euskaldunon zama. Eta atzo emozio guztiak pil-pilean zeudela, sei urte igaro eta gero, Patxi Lopezek honako hau esateko astia zeukan bakarrik Twitter bidez (bai, gaztelaniaz):

Hutsaren hurrengoa.

Basagoitiren nagusitasun morala

Gaur egun politikoki zuzena zer den eta benetan pentsatzen denaren arteko mugak ez daude hain garbi. Politikan, edozein arlotan baino gehiago agian, esaten dena tentu handiz zaindu beharra dago.

Baina antza, politikan aritzeko modu berriak jarri dira modan. Irribarretsu eta hizkuntza hurbila erabiliz, gaztelaniaz “buenrollismo” izena har dezakeena, edozer gauza esateko lizentzia erosita daukagula dirudi.

Ezinezkoa da pertsona bakoitzaren buru barruan nabigatzea eta benetan zer pentsatzen duen asmatzea, baina argi dago ezin dugula beti lasaitasun osoz esan pentsatzen duguna.

Antonio Basagoitiren ahozko beherakoa larria da oso. Bere azken adierazpenak ezkutuan pasatu dira gaurko prentsako [Enlace roto.] bateko azken paragrafoetatik, baina nire alarma guztiak biztu egin dira: “EAJ beti jarri da terrorismoaren kontra eraginkorra izan den ororen aurka”. To! Hori da gibel-handia izatea!

Esan duena benetan pentsatu egiten badu, salaketa garbia da, terrorismoarekiko elkar-hartzea, sustapena. Bihoa epaitegietara. Baina epaitegietara salaketa jartzera joango ez balitz, eta barkamenik eskatuko ez balu, ondo baino hobeto dakit nork jarri beharko lukeen salaketa, EAJk hain zuzen ere, irain garbia baita. Eta iraina da ez bakarrik alderdi politiko horrentzat, iraina luzagarria da abertzale asko eta askorentzat, terrorismoaren kontrako jarrera garbia daukagun eta erakutsi dugun abertzaleontzat.

Ez da onargarria. Nik ez dut horrelako politikaririk nahi, horrek ez baitu elkar ulertzerako jarrerarik erakusten, horrek erakusten duena da harropuzkeria eta garbizalekeria morala, edonor eta edozeren gainetik nola edo hala gailendu nahia, edo gainetik sentitzea.

Basagoiti jauna, ¡váyase!

Irekia eta Antonio Basagoiti lehendakari jauna

Hizkuntza idatziz darabilgunean, zer idazten dugun horrekin adi eta tentuz ibili behar dugu, batez ere erakunde ofizial batek ematen duen informazioa baldin bada.

Azken egunotan, Irekiaren web orrian (nola ez) honako titular hau irakurtzeko parada izan dut:

Lehendakaria Antonio Basagoiti Euskadiko PPren presidentearekin bildu da

Irekiako erredaktoreentzako gaurko ikasgaian, titularra irakurrita, komaren erabilera egokiaz jardungo naiz. Adibide hutsez emandako lezioa izango dugu.

Lehenik eta behin, onartu beharra daukat oso ondo pasatu dudala esaldiaren interpretazio desberdinak imajinatzen, hona hemen pare bat:

1. “Lehendakaria, Antonio Basagoiti, Euskadiko PPren presidentearekin bildu da”: gustukoen dudan interpretazioa da, argi baino argiago uzten baitu EAEn nork agintzen duen, aginte makila nork daraman alegia. Antonio Basagoitiri lehendakaritza aitortzeak errealitatera hurbiltzeko saiakera isla dezake Eusko Jaurlaritzaren aldetik.

2. “Lehendakaria, Antonio, Basagoiti, Euskadiko PPren presidentearekin, bildu da”. Hori ere ez da makala. Erraz irudika dezaket Irekiako langileen nahaste momentu hori: Ba! Ez dugu gogoratzen lehendakariaren izena, nor da betaurrekoak dituen tipo hori? Bai, saxoa jotzen duena! Jo! Ba Antonio aurpegia dauka. Ale ba! Antonio deituko diogu lehendakariari. Jakina, horrenbeste egun galduta ibili eta gero, edonori ahantzi dakioke lehendakariaren izena, barkatzekoa da.

Eta komekin jolasean ibil gaitezke mugarik gabe, nahi duguna ulertu arte.

Dena dela, titularrak esaten duena ahaztuta, eta esan beharko lukeena ekarriz, esaldiak honakoaren antza hartu beharko luke: “Lehendakaria, Antonio Basagoitirekin, Euskadiko PPren presidentea, bildu da”.

Baina perpausa apur bat findu nahi izanez gero, erakunde ofizial batek idatzi beharrekoari hurrengoarenetik hurbilago egotea legokio: “Lehendakaria Antonio Basagoitirekin bildu da, Euskadiko PPren presidentea”. Eta horrela ez dago zalantzarako edo trufarako biderik.

Irekiaren asmoa irakurle euskaldunaren irudimena potentziatzea eta sustatzea baldin bada, mesedez, ez dezatela estilo liburuko hizkirik ere alda. Horrela, politika-fikzioa eta umorea irabazle aterako dira. Hori bai, erakunde ofizialaren xedea informatzea baldin bada, idatz dezatela arauei jaramon apur bat eginda.

Hala ere, ni pozik geratzen naiz, momentu onak bizi ditut Irekiaren web orria bistaratzen dudanean, eta horrek ez dauka preziorik.

Amaitzeko, eranskin lez, delituaren froga: