Euskadi – Page 2 – Hitzak eta Hotsak

EH-Bilduk ez ditu Bilboko erailketak salatu nahi

Shaolin iruzurtiaren erailketek sekulako zurrunbiloa sortu dute, ez bakarrik Bizkaian edo Euskadin. Mugak erraz gainditu ditu. Badakizue, morboa erraz saltzen da.
Dena den, eta zoritxarrez, emakumeen aurkako indarkeriaren kasu berri bat da hau, muturrekoa bai, baina emakumeen aurkakoa, edo gizarte honetan, hainbat kasutan, emakumeek bizi dituzten ezberdintasunetatik eratorritako beste bortizkeria bat.
Kasu horrek erantzun politiko bat ere izan du: Bilboko Udalean alderdi politiko guztiak bat eginik atera diren bitartean erailketa hau gogor salatzeko, Legebiltzarrean, aldiz, EH-Bilduk ez du adierazpen hori berori sinatu nahi izan. Hementxe duzue froga:

Eta zer gertatzen da indar politiko guztiek sinatzen ez badute? Bada EH-Bilduren kontraesanak beste behin ere agerian uzteaz aparte, adierazpen hori ezin dela Legebiltzarraren adierazpena izan, eta halabeharrez, presidentearen erabakia izan behar duela.

EH-Bilduk erailketen errua EAJri leporatu nahi zion. Beti bezala, kakanahastea egin nahi izan du politikagintzarekin, eta akordioa bilatu barik, desadostasunaren bila joan da. Jaurlaritzaren murrizketak aipatu nahi zituen (%73 gastu sozialera bideratzen zuen aurrekontua diseinatu zuen Jaurlaritza, gainerako indar politikoek atzera bota dutena) justifikatzeko horrek emakumeen aurkako indarkeria estrukturala larriagotzen zuela.

Nik jarrera horri izen garbi bat jarriko nioke, sarraskijalearena. Edozer gauzak balio du, ahal den bezala EAJren aurka egiteko, duintasuna bidetik galtzen bada ere.

Greba orokorra

Gaur greba orokorraren eguna bizi dugu EAEn eta Nafarroan, bi sindikatu nagusiek deitua: ELA eta LAB. Inguruan ikusten ari naizenez, jarraipena ez da sindikatuek suziriak botatzeko modukoa, baina gauza bat argi eta garbi egiazta genezake, lan egin nahi dutenak, lan egiteko eskubidearen jabe izan nahi dutenak, presioak jasotzen ari dira. Ez dakit egoera orokorra den, esan bezala, inguruan daukadanera baino ez naizelako heltzen hori egiaztatzeko, baina moduak, egia esan, ezin da esan oso baketsuak direnik zenbait kasutan. Adibidez, pintadak eta erasoak gertatu dira finantza erakunde batzuetan. Pintada horietan “asesinos” bezalakoak irakur daitezke, gaztelania hutsean (gogoratu ELAk eta LABek deitzen dutela greba). Zilegia da bertan lanean dauden langileek holakoak jasan behar izatea?

Gainera, sare sozialen bitartez, grebara batu diren askok ireki duten merkatari txikien argazkiak ere igo dituzte. ARGAZKIAK, IRUDIAK. Hori ez al da presionatzeko eta seinalatzeko modu bat? Mehatxatzeko modu bat? Ez dirudi oso demokratikoa denik bederen.

Ez hori bakarrik. Azken hauteskundeetako kanpainan, poz-pozik ikusi genituen EH-Bilduko hautagaiak Carlton Hoteleko balkoian, Agirre lehendakariaren gobernuaren izpiritua aldarrikatu nahian. Bada gaur, orduan harro-harro argazki hura erakusten zutenetariko batzuk behintzat, gaur, harro-harro, ezkerrean duzuen beste irudi hau erakutsi nahi izan digute, eta bide batez, oka egin dute Euskadiko historia puskarik errespetagarrienetariko baten gainean. Nazkagarria.

Bukatzeko, beste gauza bat. Greba honek Nafarroako Gobernuaren eta Eusko Jaurlaritzaren arteko ezberdintasunak agerian uzteko eta horiek azpimarratzeko ere balio izan du. Ertzaintzaren eta Foru Poliziaren jarrerak ez dira oso parekoak izaten ari. Xabier Mikel Errekondok berak, Amaiurren diputatua Madrileko kongresuan, onartu egiten du, nahi gabe agian, jokatzeko desberdintasun hori. Ikusi Twitterren eskegi duena:

Ertzaintza zain, lasai, eta lasaitasuna bermatzen. LABen argazki-galerian ere gauza bera antzematen da. Baina bien bitartean, Nafarroan…

Laura Mintegiren analisi xelebreak

Atzo, Laura Mintegik sarrera berria argitaratu zuen bere blogean, eta egia esan, nahiko harrituta geratu naiz edukiarekin, kontraesan nabarmenak igarri baitizkiot.

“Falta da lidergoa, ideia argiak, ausardia, besteen posizioetara hurbiltzeko saioa” dio EAJk zuzentzen duen Jaurlaritzaz, baina aurrerago, honako esaldi honekin borobiltzen du bere hasunarketa: “EH Bilduk aspalditxo plazaratu zituen gai nagusiak (eta gai horietan dituen jarrera aurrerazaleak) kontuan hartzen hasi dela EAJ“. EH-Bilduren planteamendu batzuk aintzat hartzen hasi bada Jaurlaritza, zelan esan dezake falta dela besteen posizioetara hurbiltzeko saiakerarik? Badirudi, EH-Bilduren ezaugarri nagusia kontraesana dela, hori da bere identitate-zeinua: lege bidegabeak errespetatu behar ez direla esatea, baina aldi berean, errespetatzea; zabor bilketa jakin baten aldeko apustu irmoa egitea, eta apurka, apustu hori baztertzen joatea (Donostia, esate baterako), e.a.

Gero, despotismo ilustratuaren “tout pour le peuple, rien par le peuple” esaldiaren itzulpen bitxia egiten digu: “dena herriarentzat, baina ezertxo ez herriarengatik”? Esango nuke “herria aintzat hartu gabe” litzatekeela bigarren parte horren itzulpen hurbilago bat, baina tira, huskeria.

Dena den, Laura Mintegirentzako erantzunik onena Prospekzio Soziologikoen Kabineteak emandakoa da. 2013ko maiatzean, inkestaren arabera, EAJ litzateke lehen aukera EAE osoan, hiru lurraldeetan, eta 27 legebiltzarkideak mantenduko lituzke. Halaber, Gipuzkoan aurrea hartuko lioke EH-Bilduri, eta Bizkaian… Zer esan Bizkaiari buruz? IGO EGITEN DA EAJ. Harrigarria da Bizkaian oraindik igotzeko gaitasuna izatea. 17 puntuko abantaila aurreikusten du inkestak bigarren indarrarekiko, EH-Bildu alegia, eta hain justu, %17,5 litzateke hirugarren indarraren emaitza, PSErena.

Ondo dago Jaurlaritzak eta EAJk hausnartu behar duela esatea eta aholkuak ematea, baina era berean, ez legoke txarto gomendio horiek nork bere etxean aplikatzea aurretik.

Hortik zeharko altxorrak

Denbora luzea neraman ezer idatzi barik. Irakur fidelik baldin badaukat, barkamenak aldez aurretik.

Baina askotan zaila da denbora ateratzea, ardurez beteriko aldiak datozkigu, eta gainera, ez dugu motibatzen gaituen gairik aurkitzen aparteko saiakerarik egiteko bitakora honetan.

Dena dela, argazki honek merezi zuen, bitxiak baitira hortik zehar aurki ditzakegun gauzak.

Hemendik aurrera, behintzat, asteroko idazkitxora bueltatzea espero dut.

Apal-apalik

Herri baten historia islatzen dute erakundeek, eta erakundeen historia gordetzen dute ikurrek. Atzo, apal-apalik, Gernikako arbolapean, historia, erakunde eta ikur horiek maite dituen gizon bat lehendakari karguaz jabetu zen, zin egin zuen; gizartearen aurrean, hari esker izango delako lehendakari, eta Jaungoikoaren aurrean, bere sakoneko sinesmen eta tradizioaren isla, errespetu osoz.

Urrun geratu dira, zorionez, honakoa bezalako irudiak:

Patxi Lopezentzat makilak ez zeukan esanahi sinbolikorik, Patxi Lopezentzat makila garaikurra zen, bere konkistaren saria, kirol final bat irabazi ostean altxatzen den trofeoa, garaipen pertsonala.

Zer desberdina izan zen Iñigo Urkulluk atzo erakutsi zuen jarrera, aurpegi serioz emozioak barruan gorde nahian, ezin lorturik, asmatzen baitzitzaizkion bihotzaren taupadak, eztarriko korapiloa, kanpora atera nahi zuen baina gorde gurean zebilen malko bihurria.

Errespetua, arbasoak, tradizioa, odolez eta lanez eraikitako herri baten erakundeak, Agirre, Leizaola, Garaikoetxea, Ardanza, Ibarretxe… horiexek guztiak gordetzen zituen Iñigo Urkulluren jarrera serio, abegitsu eta apal-apalak.

Eta behar genuen, bai, horietaz guztiaz jakitun den agintari berri bat, herri hau ez dugulako egun batetik bestera mapan jarri, herri honek ez duelako merezi bere historia, erakundeak eta ikurrak errespetatu eta miresten ez dituen lehendakaririk, herri hau horien guztien gainetik baitago, eta hantxe egon zen Iñigo Urkullu atzo, Gernikan, apal-apalik, gizartearen aurrean, ikurren eta erakundeen pean.

Eta horrek ni ere emozioz betetzen nau, lanaz eta dedikazioaz gain, errespetua baitago horien bien gainetik, Euskadiren ikur eta ondare direnekiko errespetua.

Bereziki pozten naiz, gainera, lau egunetan euskaraz entzun diodalako berriro lehendakariari. Ez naiz pozten lehendakari euskalduna daukagulako, poztu egiten naiz lehendakari euskaldun horrek euskara erabili egin, egiten eta egingo duelako. Urrun geratzen ez direnak, ordea, Mintegiren gaztelania hutsezko erantzunak dira Legebiltzarreko inbestidura-bilkuran, edo atzo bertan Gernikan ez agertu izana. Errespetua…

“Apal apalik,
Jaungoikoaren eta gizartearen aurrean,
eusko lur gainean zutik,
eta Gernikako haritzaren azpian,
herri ordezkari zareten zuen aurrean,
nere agintea zintzo beteko dudala zin dagit”.

Polita izan da iraun duen bitartean

Ez dut Espainiak bizi duen egoera ekonomiko larriaz eta Espainiak Euskadirentzat suposatzen duen kargaz hitz egin nahi. Dagoeneko, oso gutxi izango dira horretaz konturatuko ez zirenak. Atsekabez atsekabe goazenez, gaur bestelako atsekabe batekin gosaldu dut, eta horretaz hitz egin nahi nizuen. Kirol albistea da, baina kirolaren gainetik ere badago.

Honezkero asmatu ez baduzue, bada ez bada beren beregi aipatuko dizuet. Dirudienez, Euskaltel-Euskadi txirrindularitza taldeak, Igor Gonzalez de Galdeanoren zuzendaritza berripean, bere harrobia mundura zabaltzea erabaki du. Mundu globalizatuaren errealitatera egokitzea dela diote, lehiakortasuna hobetze aldera.

Txirrindulari-tasarik existituko balitz, seguru nago Euskadik munduko altuenetarikoa izango lukeela, hau da, biztanle bakoitzeko txirrindulari gehien daukaten herrien artean legokeela, lepoa jokatuko nuke eta ez nuke galduko. Zuek ere pertzepzio hori duzuelakoan nago; Euskadik txirrindularitza maite du, eta milaka txirrindulari dauzkagu gure bideetan asteburuz-asteburu. Hortaz, Euskaltel-Euskadik ba al du benetako beharrik bere harrobia (sarea esango nuke nik) mundura zabaltzeko? Ezta pentsatu ere!

Euskaltel-Euskadi ikur bihurtu da azken urteotan gure artean, ia-ia Athletic futbolean izan daitekeenaren pareko arlo batzuetan, baina gainetik beste askotan. Gure herriaren izena zeraman nazioartera (Euskadi, Basque Country edo Pays Basque) eta herri osoa batzen zuen taldearen helburuen inguruan. Herri osoa batzen zen Prinioetako errepideetan zein telebista aurrean, Euskaltel-Euskadik herria bera ordezkatzen zuelako, herria eta bere balioak: adorea, indarra, sufrimendua… beti maldan gora, baina bizirik.

Eta zer geratuko zaigu orain erabaki berriekin? Euskaltel-Euskadi beste talde bat izango da, bat gehiago. Niretzat hil egingo da Euskaltel-Euskadi talde bezala, ikur bezala, eta bai, Tourra ikusten jarraituko dut, baina euskaldun batek irabazten duenean bakarrik poztuko naiz, gerta bailiteke Euskaltel-Euskadik etapa bat irabaztea eta irabazlea euskalduna ez izatea edo herri honekin zerikusirik ez izatea.

Hortaz, nire esku balego, eta Euskaltel-Euskadik globalizatzea erabaki duenez, edozein dirulaguntza publiko kenduko nioke. Bila dezala finantzazioa enpresa pribatuen mundu globalizatu eta lehiakorrean.

Agur Euskaltel-Euskadi, polita izan da iraun duen bitartean…