Category: politika

I don´t need Spain

Patxi Lopez atera zaigu berriro, azken boladan, euskal herritarrok [Enlace roto.] dauzkagula gogoraraztera. Behintzat, esaldia atera digu plazara, asko errepikatuta egia bihurtuko zaiolakoan edo.

Hori bai, bada ez bada ere, zein identitate maite behar dugun argi gera dakigun, Eusko Jaurlaritzak hitzarmena sinatu du Espainiako Gobernuarekin Euskadiren irudia Europan Estatuarekin lotze aldera,[Enlace roto.] (Euskadi behar dut) lelopean.

Lelo horrek zaharrago bat ekarri dit gogora, “Euzkadik behar zaitu” ospetsua alegia. Eta hala da, zure koloreak ez badatoz bat horia eta gorriarekin, zuriak, gorriak eta berdeak behar zaituzte. Jarri aberriari nahi duzun izena, Euzkadi, Euskadi, Euskal Herria, Baskonia… niri bost, baina guztiok gara euskaldun, begietatik beste ezer sartu nahi diguten arren (ezta?)

Kopeta behar da identitate arazoak gaindituta dauzkagula baieztatzeko eta handik laburrera Espainia hitzaren “armoniarekin” ahoa betetzeko. Balearen tamainako kopeta.

llorente--253x320Tartean, gaur bertan, edozein arazoz gaindi dagoen hitzordua omen daukagu 20:30ean, futbol Mundialaren final erdiak. Gorriz jantzita doan talde batek jokatzen duela esan didate, egia esan, ez naiz asko enteratu, komunikabideetan ez baita ia ezer aipatzen horretaz. Baina ahaztu zure bizitzan eta ingurukoenean dauden arazo guztiak, horrek beste ezerk baino garrantzia handiagoa baitauka. Zuk ez duzu 600.000 euro jokoan, baina lasai, bularra puztuko zaizu hor baitaude Llorente, Martinez eta Alonso zure herria ordezkatzen, ezta?

Gogora ekartzearren baino ez: Alemania, Uruguai edo Holandako selekzioek ez dute sosik jasoko txapelketa irabaziz gero. Estatu horietako herritarren patriketatik ez zaie txakur txikirik ordainduko.

Horregatik bakarrik bada ere, I don´t need Spain. Dirua xede nobleagoetarako dago.

Zenbat eta gorago, uzkia orduan eta ageriago

Eusko Alkartasunak eta betiko Ezker Abertzaleak [Enlace roto.] asteburuan Bilbon islatu den bezala, Euskalduna Jauregian izan den ekitaldian.

Bertan, bide politikoak bakarrik erabiliko dituztela berretsi dute bi alderdiek. Hori bai, ETAri ez diote aipamen zuzenik egin, eta EAk horri men egin dio.

Egia esan, xehetasun “txiki” hori alde batera utzirik, bide politikoak berrestea eta edonolako indarkeria gaitzesten dutela gogora ekartzea beti da poztekoa. Baina zalantza txikia geratuko zaigu, eta espero betiko geratzea: ETAk zerbait egingo balu, zein erreakzio ikusiko genuke? Gogor agertuko lirateke kontra?

efe_20100620_152732_pa4466ea_1Ez nuke beste faktore bat baztertu nahi. Nondik eratortzen da fusio hau? Anaitasun politikoa bakarrik al dago tartean ala biziraute soilak bultzatu ditu honetara?

EAren osasun politikoa oso kolokan geratu zen azken bi hauteskundeen ostean, gizarteak ez baitzien espero zuten bultzada eman. Ezker Abertzalea, bere aldetik, “justiziarekin” hainbatetan topo egin ostean, ezin du astirik galdu, Aralarren itzala baitauka gainean.

Ez da gaizki pentsatzearren, benetan Euskal Estatua bakarrik xede duen mugimendua bada, ongi etorria bedi. Baina alderdikeria hor nonbait badabil ezkutuan, euskal politika gehiago nahasi eta aldrebes dezakeen ekimenaren aurrean egon gaitezke.

Azkenik, Nafarroan gertatzen ari denarekin ere, zer daukagu? Nafarroa Bai koalizioak une latzak bizi ditu, hain zuzen ere EA eta Aralarren arteko barne lehia dela-eta. Ez dirudi oso erraza denik Ezker Abertzalea nolabait koalizio horretan sartzea, eta EAk zelan uztartuko ditu Nafarroako abertzaleengan ilusioa sortu zuen koalizioaren osasuna eta Ezker Abertzalearekin dauzkan hartu eman hurbil berriak?

Euskal Elkarte Autonomoan alderdi abertzaleen atomizazioa larria bada, Nafarroan NaBai-k ematen zuen indarra arriskuan jartzeak, ez du ematen oso aukera azkarra denik.

Ezker Abertzaleak bizirik eta indartsu jarraitu nahi du, eta EAk gora egin nahi du, baina badakigu, zenbat eta gorago…

Mundiala dator-eta…

Ez dago modu egokiagorik mundiala datorrela adierazteko: mundiala datorkigu!!!

Ez txarto pentsatu, ez da euforia, ez da bizi-poza… mundiala datorkigu gainera: hilabeteko matraka komunikabideetan, futbola une oro, kolore gorri-beilegien eta Frantziako oilarraren goraipatze chauvinista, e.a.

zakumi-mundial-sudafricaHorrek guztiak hartzen du prentsa eta prentsa ez denaren arreta nagusia. Martitzetik letorkeen estralurtarren batek pentsa lezake poloetatik zapalduta dagoen gure planeta honetan, horixe daukagula gairik garrantzitsuena hurrengo egunotan, Football Planet edo Soccer Planet, globalizaziora makurtuz.

Krisi garaian gaude, eta gerrikoa/uhala estutzea dagokigula dioskuten bitartean, Espainia eta Frantziako selekzioek (edo Futbol Federazioek) dirua xahutzea dute xede.

Alde batetik, Espainiako jokalariek, mundiala irabaziko balute, 600.000€ jasoko lukete ordainsari, selekzio guztien artean saririk altuena. Federazioa ez da erakunde publikoa, baina bai, ordea, diru publikoarekin lagunduta dagoena. Moralak zer lezio eman behar al digu horretaz?

Bestetik, Frantziako Federazioan, oraindik eta nahasiago daukate giroa. Federazioak luxuzko parajea aukeratu du bere jokalariak instalatzeko, musika eta zine izarrek soilik zapaltzen duten horietakoa. Baina ez hori bakarrik, horrezaz gain, jokalarien neska-lagunak edo emazteak (antza futbolera oraindik ez da homosexualitatea heldu) ere gonbidatu dituzte paradisura.

Tartean, mundiala Hegoafrikan jokatzen da, eta jakin badakigu herrialde hura ez dela bizi-kalitatearen paradigma. Pobreziaz eta delinkuentziaz inguratuta, futbol izarrek gozamena eta luxuarekin esperimentatzen jarraituko dute.

Hori bai hori munduari adibidearekin predikatzea.

Let´s play!

Bueltaka Nafarroako hizkuntz politikarekin

Gaur bertan heldu berri zait hemen behean ikus-sufri-entzun dezakezuen bideoa:

Aurretik idatzitako postaren harira dator bideoa, eta aurretik esandakoei ezer gutxi gehi niezaieke. Adibide hotz xumeak diosku azaldu beharreko oro.

Ez da bakarrik Nafarroako administrazioak euskararekin duen sentiberatasun gabezia, ez horixe. Langileek eurek erakusten duten harridura da larriena, euskaraz hitz egitea inuiteraz hitz egitearen pareko bailitzan.

Gogora dezagun berriz ere: euskara Nafarroako Erkidegoaren berezko hizkuntza da, hala xedatzen du legeak gainera.

Seguru asko, Euskal Autonomia Erkidegoan ere halako kasuak aurki genitzake, baina hamaika pausu aurretik goaz, zorionez.

Doluminak eta animoak nafar euskaldunei.

Metroz metro, herritarrak ahaztu

PSEren Gobernuak “lanean” dirau, gogor eta tinko.

Badirudi Patxi Lopezek baduela Urdaibarako proiektu [Enlace roto.], hori bai, ez du detailerik eman. Tira, badakigu gauza onek itxaron egin behar dutela, eta sorpresa moduan baldin badatoz, asko poztuko gara herritarrok, inprobisazioa izugarri maite baitugu.

Dena dela, badaude iruzkintzeko beste gai batzuk, hala nola Metro Bilbaoren inguruan gertatzen ari den guztia.

Alde batetik, serio hartu omen du (des)Gobernuak [Enlace roto.] eramateko proposamena. Gogoratzen dut ez horrenbeste Bizkaibusek ibilbide hori betetzen zuteneko garaia. Baina, antza, Kantabriako mandatariek ez zuten oso gustuko euskal “inbasio” hura, eta kendu behar izan ziren autobus haiek.

Agian tontotzen hasia nago, metroa haraino eramatea ez al da antzeko zer edo zer? Kantabriako Gobernuak oniritzia eman dio Gobierno Vascoari? “Buen rollito”.

Ondo da, ondo da, bizkaitar pila bizi da Castron, egia da. Baina, ezer esatearren, Mungian bizi direnak ere, nik dakidala, bizkaitarrak dira, eta oraindik ez dute metroa euren herriraino eramateko proiekturik ikusi.

Baina Patxi Lopezen taldetxoarentzat, bizkaitar guztiok ez ditugu eskubide berberak. Santurtziko Mamariga auzokoek, euren patrikatik ordaindu behar izango dute Santurtziko geltokitik [Enlace roto.]. Portugaleten, Sestaon eta Basaurin ez da hori gertatzen.

Gogora dezagun Santurtzin EAJ dagoela agintean. Gainerako hiru herri horietan, aldiz, PSEk agintzen du. Loturarik egongo al da?

Gaizki ez pentsatzea ezinezkoa suertatzen zait.

Elkarrizketa: "Zulo 2.0"

Ugaitz: Egun on, Zulo jauna.

Zulo: Barkatu, andrea naiz, inporta ez bazaizu.

U: mmm… ejem! Jakina! Sentitzen dut, ez nekien, ohar hauek…

Z: Ez dio inporta, ez zara azkena izango, ohituta nago, oso andromorfoa naiz.

U: Eeeee, ez, tira, ez zaude txarto… hasiko gara elkarrizketarekin, ezta?

Z: Bai, hobeto, ordubete barru ordezkapen bat daukat Amorotoko ikastolan, lagun bati mesedea egin behar diot.

U: Zelan bizi duzu, eremu pertsonalean, azken egunotan zure inguruan sortu berri den [Enlace roto.]?

Z: Ba hiru eta bost urteko semea eta alaba dauzkat, hurrenez hurren. Haiengatik sufritzen dut nik. Zer esango diete eskolan? Ni ez naiz terrorista, ni bakezalea naiz, biktima bat naiz, erabili egin naute, eta iraganean pasa ditudan lotsa eta amorruari trufa egingo diete nire bi txikitxoen ikaskideek. MWAAAAA!!!!!

U: Ale, ale, pasa da… ez zaitez horrela jarri, emakumea. Tori mukizapia. Jarraituko dut. Ez al duzu uste oso aukera ona dela belaunaldi berrientzat? Hain zuzen ere, euskal herritar askok bizi izan duten infernuarekin sentibera daitezen.

Z: KAR KAR KAR KAR KAR!!!! Ai ama!!!! Zelako gauzak dauzkazun!!! Ekarri hona mukizapia berriro motel!! KAR KAR KAR!!!! Joeeeeeeee!!!

U: …

Z: Eeee, aaaa, mmmm… serio ari zinen??? – eztulak, zintz egiteak…– bai, bai, oso galdera interesgarria, bete-betean eman diozu. Sakoneko hausnarketa psikoantropologikoa egin dut eta gaiari hainbat buelta eman. Oso ondorio garbia atera dut: BURUTIK JOTA AL ZAUDE?

U: Errespetu pittin bat eskatu nahi nizuke, mesedez.

Z: Bai, bai, baina kolpe handia daukazu, medikuarengana joan, e? Falta barik.

U: Aintzat hartuko dut aholkua.

Z: Begira, edozeinek, zu barne, ulertzeko moduko azalpena emango dizut. Ikastetxeetan erlijio klaseak eman dira gehienetan, ezta? Kristautasun klaseak alegia, katolikoak.

U: Bai, bai.

Z: Zenbat igo da igandeetako mezetako asistentzia?

U: Ez dut uste hazkundea posititboa izan denik.

Z: To! Bete-betean berriro. Figura bat zara, e?

U: Zer esan nahi duzu? Neurri hauekin umeak aldendu egingo direla biktimek pairatutakotik ikasgela barruko beste asperkeria bat bezala ikus dezaketelako?

Z: Aizu! Zuloa baino ez naiz ni, e? Erantzunak sakon-sakonetik ateratzen zaizkit, baina uste dut zu beste zerbaiten bila zabiltzala. Niri Apaolazarrategitarren ardoa ondu eta gordetzeko ordaintzen didate orain, eta batzuetan ordezkapenak egiten ditut ikastetxeetan, modelo gisa. Ez naiz unibertsitate kumea, nik kalean ikasi ditut ikasi beharrekoak, eta gauza bat esango dizut…

(isilunea)

U: …

Z: Ez zait zure doinutxoa gustatzen.

U: Ondo da, barkatu, musika aldat…

Z: JA!! Hortxe duzu!! Oso azkarra zarela uste duzu, ezta? Nire lepora barre egingo didazula. Jai daukazu! Nik inoiz pentsa edo imajina zenitzakeen irudiak ikusi ditut, beldurrari begietara so egin diot eta mingaina atera, gau luze eta hotzak pasa ditut basoan galduta… zer irakatsiko didazu zuk niri? ZER?

U: Lasai zaitez. Amaitzen joango gara, arnas hartu… ooooso ondo, horrela. Bai, aurrera goaz.  Orduan zein aholku emango zenieke egungo hezkuntza arduradunei datozen belaunaldi berrien prestakuntzak hobera egin dezan?

Z: Yoga klaseak.

U: Yoga klaseak?

Z: Bai, yoga klaseak, gor ala? Baina ez umeentzat, haientzat baizik. Umeak oso pozik eta zoriontsu bizi daitezke kaletik korrika egiten, Nintendoarekin jolasean edo gurasoak nekatzen eta aspertzen. Baina mandatari hauek erlaxazioa behar dute, pentsamenduak zuri utzi, tira zuriago, eta bakea eman. Uf! Nekagarriak dira gero, e?

U: Beno, penitentzia moduan ez dago txarto, etorkizuneko bekatuak ere ondo zuritzeko. Amaitu dugu elkarrizketa edo dena delako hau, zerbait utzi al duzu esan barik?

Z: Ez. Barkatuko didazu, baina Amorotora joan behar dut, eta gero ea menditik pasatzen naizen, adarrak jausten joan zaizkit zulo-sarreratik eta biluzik sentitzen naiz. Badakizu, adinak ez du barkatzen.

U: Ba izan ondo. Eta batez ere, ez inoiz atzera bueltatu zure aurreko betekizunetara. Ardoak gordetzea oso lan duina da.

Z: Ez arduratu. Iragana atzean utzi nahi dut.

U: Milesker.

Z: Ale, bai, pesauuuu.