Izendatua “Blogetan!” sarietarako

Azkue Fundazioak antolatu duen “Blogetan!” sarietarako norbaitek proposatu egin du blog apal hau sariduna suerta dadin.

Egia esan, oso blog onak daude nirea dagoen kategorian, baina dena den, blog hau gustuko baduzu, normalean jarraitzen edo gainetik begiratzen badiozu, eskertuko da botoa ematea.

Hementxe duzu esteka, oso erraza da: http://www.blogetan.com/sailkapena/kategoria/gizarte-eta-politika

Izengabea

Bokazio publikoaren krisia

Euskadi eta Espainiako egoera politikoek ez dute zerikusirik. Auzokide dugun herrialdean politikiariekiko konfiantza hutsaren parera heldu den bitartean, ez du ematen gure artean egoera hain larria denik. Hala ere, ezin uka daiteke han gertatzen denak hemen ere eragin egiten duela.

Gauzak horrela, ADECCO Fundazioak ikerketa baten emaitzak atera berri ditu, eta horietatik, ondorioztatzen da Espainiako umeek ez dutela politikari izateko interesik adierazten. Lau eta hamasei urte bitarteko adingabeen %4,4k bakarrik erantzun dute politikari izatea gustatuko litzaiekeela. Badirudi, gainera, hori lehen aldiz gertatzen dela.

IzengabeaAskok uste dute egoera ekonomiko latzaren arduradun nagusiak politikariak direla. Erruaren leporatze horri politikariekiko konfiantza falta gehitzen badiogu, politikarako desinteresa da emaitza.

Baina larria iruditzen zait niri premisa horietatik abiatuta emaitza hori lortzea. Politikariak baldin badira, Espainiako umeen ustez, egoera ekonomikoaren arduradun nagusiak eta politikarien jarrerak ez badituzte gustuko, zergatik ez arazoari aurpegira begiratu? Horrek ez luke gauzak aldatzeko edo hobetzeko sentimendurik piztu beharko? Oraingoek gaizki egiten baldin badute, zergatik ez dute belaunaldi berriek ardura bere gain hartzeko inolako gogorik erakusten?

Espainiako politikaren egoera larria bada, are larriagoa da atzetik datozenen interes falta nabarmen hori. Bokaziorik ez badago, noren esku geratuko da herrialde bat zuzentzeko ardura?

Politika zerbitzu publikoa da, gauzak hobetzen saiatzeko gogoan oinarrituta egon beharko lukeen bokazioa. Egoera hobetzeko bokaziorik ez bada azaleratzen, etorkizuna zalantzagarria da. Espainian gutxienez.

 

 

 

 

Abertzale “radical”

Abertzale: adj. Dicho de un movimiento político y social vasco, y de sus seguidores: Nacionalista radical. Apl. a pers., u. t. c. s.

raeHortxe RAEk “abertzale” hitzaz ematen duen definizioa. Muturreko abertzalea. Izenlaguna edo adjektiboa gaztelaniak sartzen dio, ez euskarak.

Hitzekin jolasean, gure hizkuntza ere kutsatu nahian dabiltza. Jakin badakite zeinek duen boterea, eta “abertzale” berbari kutsu negatiboa sartu nahi diote errotik, sustraitik, alde radical-etik. Bide batez, euskaldunok zer garenaz lotsatzea lortzen badute, minipuntutxo berdea Akademiarentzat eta Espainiako abertzale (benetan radical) guztien bibak eta txaloak izango dituzte.

Akademia ere politika egitera apuntatu da. Lotsagarri, penagarri, eta Espainia zer den erakusgarri. Ez zen nahikoa epaileekin, hizkuntzalaritzak ere politikagintzan muturra sartu beharra zuen.

Gaur haserre nago. Ez al diote euskarari nahikoa min ematen? Ez al gaituzte euskaldunok sarriegi hizpide?
Mesedez, bakea behar dugu, baina bakea bere zentzurik zabalenean. RAEk zelan definitzen digu bakea? Ziur asko, bakea hitza Akademiak onartuko balu, “desaparición del movimiento terrorista vasco” definizioa emango liguke, gure hitzak zelan erabili behar ditugun gaineko lezio berria emanez.

Zulo, abertzale… katea ez da eten.

Izan gara, bagara eta izango gara

Aipa ditzagun, hasteko, azken egunotako egia eztabaidaezin batzuk:

1. Inoiz baino hori-gorri gehiago ikusi ditugu gure inguruan.
2. Jende asko kalera atera da ez bakarrik kirol garaipen bat ospatzera, baita euren espainiartasuna aldarrikatzera ere.
3. Frogatuta geratu da kirola ez dela kirola bakarrik, Espainiatik askotan entzuten den “ez nahastu kirola politikarekin” konatua lokatzean utziz.

AUSTRIA FÚTBOL EUROCOPA'08Beste alde batetik egia horien maila berean koka ditzakegun beste baieztapen batzuk dauzkagu:
1. Aldarrikapen hori-gorri horiek egin dituztenak ez dira gehiengoa izan, ezta hurrik ere.
2. Estatuko komunikabideek euren tesiak berrindartzeko erabili dute Euskadin kalera atera den gutxiengo hori. Euskadi ere gorriarekin dago, hau da, Espainiarekin.
3. Bagenekien Euskadin bizi direnen zati handi batek Espainian kokatzen duela bere bihotza, hauteskundez hauteskunde islatzen da hori. Zer berri ekarri digu Mundialak errealitate politikoari begira? Bat ez.

Eta egia horiek azalarazita, gogoetarako gaiak, galderak, esaldiak… baino ez zaizkigu geratzen:
1. Zer dugu nahiago? Nork bere sentimenduak plazaratzeko askatasuna sentitzen duen herria ala beldurra arnasten duena?
2. Nola eraikitzen da gizabanakoaren identitatea? Ez al da unean-uneko garaipenetik harago doan zerbait?
3. Erakargarritasunik galdu al dute Euskadirekin soilik lotzen gaituzten ikurrek? Ikurrina, euskara…
4. Euskadik ez al du bere garaipenak “saltzeko” ahalmenik? Nola berrindartu?

Bukatzeko baina, azken egunotan bueltaka izan dudana. Berrogei urteko diktadurak “xarma” kendu zion Espainia gogora zekarren orori. Horrenbeste urtetan bizitzen ari garen terrorismoak edo terrorismoaren mehatxuak ez al du gauza bera egin Euskadi gogora dakarren ororekin belaunaldi berrientzat?

Indarkeriak eta terrorismoak gure herriari egiten dioten kaltea eta egin diezaioketen kaltea ez da bakarrik begiekin ikusten dugunarekin neurtzen.

Dena dela, ez dezagun itxaropenik gal: izan gara, bagara eta izango gara, ez izan zalantzarik.

Elkarrizketa: "Zulo 2.0"

Ugaitz: Egun on, Zulo jauna.

Zulo: Barkatu, andrea naiz, inporta ez bazaizu.

U: mmm… ejem! Jakina! Sentitzen dut, ez nekien, ohar hauek…

Z: Ez dio inporta, ez zara azkena izango, ohituta nago, oso andromorfoa naiz.

U: Eeeee, ez, tira, ez zaude txarto… hasiko gara elkarrizketarekin, ezta?

Z: Bai, hobeto, ordubete barru ordezkapen bat daukat Amorotoko ikastolan, lagun bati mesedea egin behar diot.

U: Zelan bizi duzu, eremu pertsonalean, azken egunotan zure inguruan sortu berri den [Enlace roto.]?

Z: Ba hiru eta bost urteko semea eta alaba dauzkat, hurrenez hurren. Haiengatik sufritzen dut nik. Zer esango diete eskolan? Ni ez naiz terrorista, ni bakezalea naiz, biktima bat naiz, erabili egin naute, eta iraganean pasa ditudan lotsa eta amorruari trufa egingo diete nire bi txikitxoen ikaskideek. MWAAAAA!!!!!

U: Ale, ale, pasa da… ez zaitez horrela jarri, emakumea. Tori mukizapia. Jarraituko dut. Ez al duzu uste oso aukera ona dela belaunaldi berrientzat? Hain zuzen ere, euskal herritar askok bizi izan duten infernuarekin sentibera daitezen.

Z: KAR KAR KAR KAR KAR!!!! Ai ama!!!! Zelako gauzak dauzkazun!!! Ekarri hona mukizapia berriro motel!! KAR KAR KAR!!!! Joeeeeeeee!!!

U:

Z: Eeee, aaaa, mmmm… serio ari zinen??? – eztulak, zintz egiteak…– bai, bai, oso galdera interesgarria, bete-betean eman diozu. Sakoneko hausnarketa psikoantropologikoa egin dut eta gaiari hainbat buelta eman. Oso ondorio garbia atera dut: BURUTIK JOTA AL ZAUDE?

U: Errespetu pittin bat eskatu nahi nizuke, mesedez.

Z: Bai, bai, baina kolpe handia daukazu, medikuarengana joan, e? Falta barik.

U: Aintzat hartuko dut aholkua.

Z: Begira, edozeinek, zu barne, ulertzeko moduko azalpena emango dizut. Ikastetxeetan erlijio klaseak eman dira gehienetan, ezta? Kristautasun klaseak alegia, katolikoak.

U: Bai, bai.

Z: Zenbat igo da igandeetako mezetako asistentzia?

U: Ez dut uste hazkundea posititboa izan denik.

Z: To! Bete-betean berriro. Figura bat zara, e?

U: Zer esan nahi duzu? Neurri hauekin umeak aldendu egingo direla biktimek pairatutakotik ikasgela barruko beste asperkeria bat bezala ikus dezaketelako?

Z: Aizu! Zuloa baino ez naiz ni, e? Erantzunak sakon-sakonetik ateratzen zaizkit, baina uste dut zu beste zerbaiten bila zabiltzala. Niri Apaolazarrategitarren ardoa ondu eta gordetzeko ordaintzen didate orain, eta batzuetan ordezkapenak egiten ditut ikastetxeetan, modelo gisa. Ez naiz unibertsitate kumea, nik kalean ikasi ditut ikasi beharrekoak, eta gauza bat esango dizut…

(isilunea)

U:

Z: Ez zait zure doinutxoa gustatzen.

U: Ondo da, barkatu, musika aldat…

Z: JA!! Hortxe duzu!! Oso azkarra zarela uste duzu, ezta? Nire lepora barre egingo didazula. Jai daukazu! Nik inoiz pentsa edo imajina zenitzakeen irudiak ikusi ditut, beldurrari begietara so egin diot eta mingaina atera, gau luze eta hotzak pasa ditut basoan galduta… zer irakatsiko didazu zuk niri? ZER?

U: Lasai zaitez. Amaitzen joango gara, arnas hartu… ooooso ondo, horrela. Bai, aurrera goaz.  Orduan zein aholku emango zenieke egungo hezkuntza arduradunei datozen belaunaldi berrien prestakuntzak hobera egin dezan?

Z: Yoga klaseak.

U: Yoga klaseak?

Z: Bai, yoga klaseak, gor ala? Baina ez umeentzat, haientzat baizik. Umeak oso pozik eta zoriontsu bizi daitezke kaletik korrika egiten, Nintendoarekin jolasean edo gurasoak nekatzen eta aspertzen. Baina mandatari hauek erlaxazioa behar dute, pentsamenduak zuri utzi, tira zuriago, eta bakea eman. Uf! Nekagarriak dira gero, e?

U: Beno, penitentzia moduan ez dago txarto, etorkizuneko bekatuak ere ondo zuritzeko. Amaitu dugu elkarrizketa edo dena delako hau, zerbait utzi al duzu esan barik?

Z: Ez. Barkatuko didazu, baina Amorotora joan behar dut, eta gero ea menditik pasatzen naizen, adarrak jausten joan zaizkit zulo-sarreratik eta biluzik sentitzen naiz. Badakizu, adinak ez du barkatzen.

U: Ba izan ondo. Eta batez ere, ez inoiz atzera bueltatu zure aurreko betekizunetara. Ardoak gordetzea oso lan duina da.

Z: Ez arduratu. Iragana atzean utzi nahi dut.

U: Milesker.

Z: Ale, bai, pesauuuu.

Pandoraren kaxa barruan

Egun tristea da gaur, odolaren ilunak itzala paratu du gure herriaren gainean beste behin ere.  Zama astuna daramagu soinean, urte eta urteetako gatazka armatua, zulo beltz baten.

Mina, negarra, amorrua… hurbil hurbiletik ezagunak zaizkigun sentimenduak dira. Herri baten izenean hiltzen duenak herritar guztioi  ezartzen digu bizkar gainean eraman beharreko lotsa alde batetik, eta mespretxua bestetik. Lotsa nahiz eta erantzukizunik ez izan, eta mespretxua zure izena ere erailtzeko erabili dutelako.

Sorgin gurpila den gatazka eta erokeria honen itzalpean, noiz ikusiko ditugu egunsentiaren lehen argi errainuak? Noiz izango gara benetan aske? Noiz bota ahal izango ditugu behingoz lasaitasun hasperenak?

[Enlace roto.] edo ETAkide batek. Odola.

EFE agentziak Facebooketik ateratako euskal gazte baten argazkia zabaldu du, eta ez zen atxilotutako ETAkidearena. Arduragabekeria.

Jon Anzaren heriotzari buruzko ikerketek bere horretan diraute bien bitartean. Opakutasuna.

Herria gaixo daukagu, gizartea nazka eginda eta itxaropena… Pandoraren kaxa barruan, noiz aterako zain.