Joan den astean eskatzea libre dela nioen hemen. Hala, XX. mendean –orain dela 30 urte inguru, alegia– manifestazio batzuetan oihukatzen zena gogorarazi dit [Enlace roto.]k ([Enlace roto.]). Mikel @eztabaik aipatu ohi du, eta azken boladan gazteen manifestazioren batean ere entzun dut berriz: “el hijo del obrero, a la universidad” zen –eta da– aldarrikapena.
[Enlace roto.] deia.com-etik hartutako argazkiaNerau ere unibertsitatera heldu den lehen belaunaldiko familia batekoa naiz; ikasketa formaletan urri ibili izan gara antza. Beti aipatzen dut derrigorrezko hezkuntza zabaldu eta luzatu izana gizartearentzat onuragarria dela –beste upeleko sagardoa da hori nola ari den gauzatzen–. Halaber, eta bizitza osoan zehar ikastea (Life Long Learning), “gehiegi estudiatzea” (sobreformación) fenomenoa, , gaitasuna duena (eta ez naiz gaitasun ekonomikoaz ari) goi-mailako ikasketera heltzea egokia da oso nire ustez, ondo bideratutako Lanbide Heziketaren garrantzia ahaztu gabe
Horregatik, bakar-jokoan nork bere burua engainatzea baino amarrua delakoan nago erreforma hori. Garai bateko lizentziaturako bost-sei urteak edo diplomatua izateko hiruak lau-bosteko graduetara pasatu ondoren, hiru urte ondorengo amaierako bi urteko masterraren eredura ei goaz. [Enlace roto.]. Ikasteko maileguak eskatzeko eredua askorentzat bide bakarra akaso. Bai, mundu zabalean ez da horren arraroa… osasun-zerbitzu pribatuak ez diren bezala. Krisiaren ajeak, edo aitzakia –hau bai merkea–.
Berrietako loturak, Deia.com webgunekoak dira