Bilboko Udalaren ekimen baten berri izan dut. Irakurri dudana baino ez dakidala aurreratuko dut, beraz ez ditut ezagutzen ez mamia ez arduradun zuzena. Euskaraz ez dakiten gurasoei zuzenduriko tailerrez ari naiz; etxerako lanetan laguntza emateko aholkuak eskaintzen zaizkie eta “[Enlace roto.]ekimen orokorragoaren baitakoak dira.
Alabaina, ez da hizkuntzari buruzkoa nire hausnarketa, seme-alabei etxerako lanetan laguntzea zer den baino. Egia esan, sarri entzun ohi zaie gurasoei seme-alabekin batera egiten dituztela horrelako zereginak edota etxera doazela umeek horiek egin ditzaten. Horrez gain, dena delako “laguntza” horrek noiz arte iraun behar duen mintzagai izan genezake.
Urrutiago noa; bidegabekeria deritzot etxerako lan izena ematen zaion askori. Ikaslearen testuingurua eta dituen baldintzak/aukera funtsezkoak dira gainera. Adibide bat. Eman dezagun horrelako egoera bat ematen dela: “begira ezazu etxean Interneten…” Eta ez badauka? Gutxi izango dira horrelako egoeran daudenak agian (tira, Eustaten estatistiken arabera, 2012an %40tik gora zegoen kopuru hori) baina desberdintasunak areagotzeko modua delakoan nago. Gurasoen “laguntza” horrekin gerta litekeen bezalaxe.
Hemen duzu orain dela hiru urte eman nuen ikuspegia; iritzia ez da aldatu. Halaber, berri-berria ez bada ere eta gazteleraz izan arren, José Manuel Sánchez Galánek idatzitako sarrera hau interesgarri suerta dakizuke: 10 verdades acerca de los deberes (o 10 razones para dejar de mandar deberes)
Eta nola ikusten duzu zeuk? Iritzia partekatu nahi?
Iñaki, nire ustez, gaurko gurasook dena izan behar dugu kontrolpean are gehiago seme-alaben etxerako lanak direnean… eta hizkuntza ulertzen ez badut, nola lagundu?. Kezka hori behin eta berriro entzu da bai ikastetxeetan bai Euskara Zerbitzuetan, horregatik bideratzen da hemendik.
Bestetik etxerako lanak direla eta…irakasle bakoitzak (eta ez ikastetxe-ikastola-instituto bakoitzak) irizpide ezberdin duen bitartean eta ikasgelako “errege-erregina” den bitartean… ezin gauza handirik egin!
Ongi etorri, Maria. Badakizu txoko honetara ere gonbidaturik zaudela.
Sarreran diodanez, hizkuntzarena aitzakia da. Are, dena kontrolatu nahi izanez gero, zer ez genuke ikasi beharko gurasook? Lagundu esaten dugunean zer esan nahi dugun argitzea ez legoke gaizki.
Etxerako lanen inguruan, interesgarria Tonuccik esandakoa (2014ko Urtarrilaren 30ean DEIAn argitaratutako elkarrizketa)
Kaixo Iñaki,
Lehenengo ta behin, zorionak blogagatik. Oso interesgarria benetan.
Nire aldetik bakarrik aipatzea gauzatxo bat. Hezkuntza Eskoletako Kalitate eta Ingurumen Sistemen ikuskaria naiz eta saiatzen naiz (gehien bat DBHn eta Lehen Hezkuntzan) aholkuak ematen gai honi buruz. Normalean, zoritxarrez, ez dute ezer egiten. Askotan aipatzen diet sistematika bat jartzeko talde horren irakasle guztiek jakin dezaten zenbat etxeko lanak bidaltzen dituen bakoitzak. Erreza da sistematika hori ezartzea, baina normalean, kasurik ez… Pena bat… Ea pixkanaka pixkanaka arazo hau zuzentzeko zeozer egiten hasten diren…
Mila esker ta ondo segi!
Lehenengo eta behin, ongi etorri, Muga. Eta eskerrik asko.
Gaiari gagozkiolarik, ni sistematika horretatik haratago joatea gustatuko litzaidake. Besteak beste, Ikastetxearen Curriculum Proiektuan gaiari buruzko hausnarketa eta erabakiak (etxerako lanen “nolakotasuna” eta “maiztasuna”, esate baterako)