2013ko otsailaren 7an egin nuen hemen lehendabiziko sarrera; agurra izenburua izan zuen. Lau urte joan dira, beraz, ia konturatu gabe. Ez dakit azpian Azkue Fundazioaren egunkari-blogean idatzi dutenari jarraikiz arrazoi bila ibiliko ote nintzen hasteko; hasteko edo lana bikozteko, auskalo. Edota duela lau urte Goio Aranak idatzitakoari benetan jaramon egin nion blogen bigarren loraldian.
Kontua da, gorabeherak gorabehera, oraindik bizirik dirauela blogtxo xume honek (Noemi Pastorren hitzen itzulpen askean), bidean ikusentzunezko edukiak galdu arren, edota orain inora eramaten ez duten estekak egon arren.
Izenburuaz ari naizela, bestalde, duela gutxi Tíscar Larak, Sarean dudan beste erreferenteetako batek alegia, emandako hitzaldi batean, irakaslea etengabeko ikasle gisa agertu zuen.
Ondorioz, ikasten (eta irakasten) segituko dugu, zalantzarik gabe. Eta, noizean behin, agian, euskaraz hezkuntzaz (zentzurik zabalenean) hemen idazten.