Palentzian egon nintzen duela gutxi, ezagutzen ez nuen hiri bat. Hainbat monumentu ikusi nuen bertan, besteak beste, maisuari eskainitako oroitarri bat. Bai, ondo irakurri duzu. Maisuari, edo agian maisuei, baina ez maisu-maistrei.
Ondo deritzet horrelako aitorpenei. Badirudi ez dagoela gorengo mailan gizartean irakasleek orohar egiten duten lana eta nire ustez funtsezkoa da geroan. Are: jakin ere nahiko nuke zer esango luketen selektibitatean notarik altuena lortu duenak maisua (edo maistra) izan nahi duela adieraziko balu.
Baina oroitarriak zer pentsatua eman zidan eta hona ekarriko dut.
Esan dizut ondo iruditzen zaizkidala horrelako omenaldiak. Eta egileak adi-adi irudikatu du ikaslea; neskatoa ematen du kasu honetan. Lan onaren adierazletzat hartzen dut, beraz.
Aldi berean, berriz, ikas-irakas prozesuaren ikuspegia ere argi dagoela ematen dit: irakaslea (maisua) ikaslea baino altuago, berak dauka informazioa eta liburu batean dago, geldi (adi baina geldi) dago ikaslea.
Eta irakaslea ez da emakumezkoa; ez da maistra. Horrelako datuen bila aritu naiz. Adibide gisa, 2015-2016 ikasturtean emakumeak ziren nagusi EAEko unibertsitatez kanpoko irakaskuntzan.
Orain arteko kontuan hartuta: nolakoa izan beharko luke XXI. mendean maisu-maistrei eskainitako oroitarriak? Iruzkinen esparrua irekita daukazu, irakurle.