Itzulera

Ez naiz blog honi buruz ari, jakina, uda osoan ondoan izan baituzu ohiko maiztasunaz eguneraturik gainera. Bestelako itzulera bat dugu gaurkoan mintzagai.

Noticias de Gipuzkoan argitaraturikoa

Astelehenean, lanera nindoala, zalantza nuen zein zen egunari egokituko litzaikoeen musika; ez jakina, bikini beltza. Izenburuak kontuan izanda, gehiago zen goizeko euri artean edo egun motela. Eta, egunkarietara helduta, hor zegoen Deian [Enlace roto.] edota asteartean [Enlace roto.]. El Paisen aspaldi argitaratua dute [Enlace roto.].

Areago oraindik. Hipermerkatu eta bestelako dendetan boligrafo eta koadernoek hartu dute erakustokietan lekua. Urtaroak eta eskolara itzulera gogorarazten digun enpresa ezaguna (ez dut izena aipatuko, ez da beharrezkoa) hor dabilkigu dagoeneko leloa errepikatzen.

Kontrajartzen ari garela ematen du: ikasi vs oporrak, eskola vs ondo pasatzea. Eta abar. Baina, duela pare bat hilabete inguru idatzi nuen bezala, udan, bizitza osoan, ikastean ez dago parentesirik, ezta eguraldiagatik ere. Itzulera “goxoagoa” edo “leunagoa” izan dadin emandako aholkuetan (ikus el Paisekoa), kontrajartze horiek baztertzea proposatzen dute, nolabait. Edo neuk hala ulertu nahi izan dut, behintzat.

Kaletik at

Kalekumea nauzu; zer egingo diogu, ba. Eta herriaren erreferenterik izan ez duen horietakoa gainera. Hau honela, nekez bereizten ditut zuhaitz eta arbolak, edota txoriak, biologian nota onak ateratzen nituen arren. Are, geografia gaian ere ez nintzen gaizki moldatzen, baina komeriak neure burua kokatu behar badut. Iparrorratza uzten badidate, akaso, baina eguzkiaren eta antzekoen erreferentziarekin… Hala ere, bidean mapak erabiltzen duenetakoa naiz; oraindik ez dut gps-rik baliatzen, zin dagizut.

Deian ateratako argazkia (Iturria: Getxoko Udala)

Aurreko asteetan aipatutako gaiei jarraiki, hondartzan gal ez daitezen aholkuak eta erreferentziak erakusten sumatu ditut egunotan gurasoak. Beharbada, [Enlace roto.], ezustekorik har ez dezaten ([Enlace roto.]eskumuturrekoak hedatzen ez diren bitartean, behintzat). Nork zioen, bada, ez dela udan asko ikasten?

 

Ikasi, desikasi, berrikasi

Duela gutxi, Huescako Sallent de Gállego herrian nengoela, topo egin nuen argazkian ikusiko duzunarekin; iraganeko komunikazioen bi ikurrekin alegia. Egia ere bada oraindik orain telefono finkoak -eta telefono-kabinak, are maila apalagoan izan arren- eta paper bidezko posta baliatzen direla, baina egoiliar digitalei horiek zer diren ezagutzea ere kosta egingo zaie seguruenik. Hala, garai batean ikasitakoa, maila batean desikasi egin behar izan dugu -et, et, “palabroa” nik idatzi aurretik agertu da, Deian bertan 2012ko maiatzean [Enlace roto.], esaterako- komunikazio-era berriagoetara egokitzeko, hau da, berrikasteko. Ohartu, bestela, nonahi mugikorren pantailetan sakatzen ari direnen kopurua.

Comunicacion en Sallent
Behingoagatik, argazkia neurea

Halaber, eta beti ikastearen auzia -udan barne, aurrekoan idatzi bezala– gogorarazi dit aste honetan [Enlace roto.]. Ikasi eta ahazteaz. Eta deigarria bere zutabearen bukaera: “gogoratzen dudana bezainbeste maite dut ahaztu dudan guztia”.

Aurre hartu ala zain egon?

Ikaste kontuetan badago jarrera proaktiboa… eta erreaktiboa. Alegia, aurrea hartu, saiatu ala zain egotekoa. Halaxe sumatu nuen lehengoan bilera batean; bertako partaideetako batek esparru jakin bateko “prestakuntza eskatu” zuen.

Noticias de Navarra-n argitaraturiko argazkia

Esparrua teknologikoa izanik, nire curriculumaz eta ezagutzez pentsarazi zidan. Hala, informatika eremuko hainbat ikastaro “egin” ditudala konturatu nintzen. Are, aspaldikoak dira lehenengoak, 1989koak hain zuzen (bai, bazegoen ordurako ordenagailurik). Besteak beste, open-access zeritzon software-pakete bati buruzkoak; garai hartako aditu batek zioen pakete hura izango zela gerora erabiliena baina ematen dit ez zuela asmatu. Urteak joan ahala, autoformazio egituratu bidez ere burutu nituen batzuk eta IT deritzon txartela eskuratu (ia inoiz erabili ez dudan programa batena, portzierto). Edonola ere, powerpoint ezagunaren ingurukorik ez dut inoiz egin, ez dut bide ez formalean landu, baina nire kabuz saiatu naiz… eta ikastaroren bat prestatu eta ematerainoko maila erdiestera ere iritsi nintzen.

Ondorioz, nagusiki teknologiaren munduan sarri norberak egiten duenari jarraiki, Sarean dauden baliabideak modu egoki samarrean erabiliz, jardunez ikasten dugulakoan nago. Ikastaroetan “ikasitakoa” bere horretan geratu izan da erabili ezean. Aipatua dut hemen jada ikaskuntza ez formalarena. Adibide bat jartzearren, ez dakit whatsapp hori erabiltzeko ikastarorik antolatzen ote den, baina horixe erabiltzen dela azken boladan, ezta? Ez nau harritzen, beraz, Eusko Jaurlaritzak berak eginiko azken migrazioan bertako langileei ikastaro andana eskaini ordez “pilulatxoak” eskaini izana. Izango duen emaitza… beste upeleko sagardoa, jakina.

MOOCak berriz

Ikasnabar’13, joan de otsailean iragarri nizun kongresua, bukatu berri da. Twitterren izandako solasaldiak aztertzea da bertan gertatu denaren berri izateko moduetako bat, webgunea bisitatzeaz aparte. Hastag nagusia, #ikasnabar13

Aipatutako sarrera hartan MOOCei buruz nire susmo batzuk plazaratu nituen. Kongresu horretan, berriz, oso kritiko agertu dira Sarean ezagun diren hiru pertsona: Juan José Calderón Amador, Ainhoa Ezeiza eta Mertxe Jimeno Badiola. Gazteleraz dagoen arren, hona hemen egindako ekarpen interesgarria: la falsa disrupción de los MOOCs: la invasión de un modelo obsoleto — alegia, eredu zaharkitua dela defendatzen dute, besteak beste —

Aldi berean, Eroski Consumer webgunean, udan dohan ikasteko sei on line ikastaro aipatu dituzte. Bai lagun, MOOCez ari dira. Baten baten izena emateko tentazioa izan dut, baina astirik ez.

Eta seguru hau ez dela gaiari buruzko azken sarrera.